درگوشی های مامان و دخملی

سلام دختر قشنگم سلام پاره تنم، نور چشمم و میوه دلم

خوبی مامان؟ جات راحته؟ بعضی شبا تو دلم میلرزی انگار سردته منم با وجود اینکه بدنم از گرمای زیاد گر گرفته ولی روی کمرو شکممو میپوشونم که سردت نشه یه وقتی. بزرگترین آرزوم اینه که به دنیا بیای و تو رو این شکلی ببینم

امروز میخواستم یه چیزای یواشکی بهت بگم. یه چیزایی که خیلی دوس داشتم به میوه دلم بگم. به دخترم به سنگ صبورم. میدونی مامانم؟ راستشو بخوای هر چی به زمان تولدت نزدیک تر میشم ترسم از زایمان بیشتر میشه.

کاش تا آخر بارداری قدرتم بیشتر بشه. کاش قدرت روبرو شدن با اون همه درد رو داشته باشم.

بعضی از دوستات که بعدا عکساشونو واست میذارم با وجود زایمان طبیعی ماماناشون، به خاطر طولانی شدن زمان زایمان اتفاق های بدی واسشون افتاد و مجبور شدن بستریشون کنن. این خیلی واسه من سخته که قبول کنم به گفته خودشون برای سلامت جنین بهتره طبیعی به دنیا بیاد ولی واسه این زایمان هیچ کاری برای مادر انجام ندن. مادرو نی نی رو به حال خودشون رها کنن تا دردش به اوج برسه اگرم نرسید بفرستنش خونه و بهش بگن دو هفته دیگه وقت داری نگران نباش. در حالی که باید نگران باشه. مثل همون اتفاق های بدی که به خاطر سهل انگاری پرسنل بخش زایمان واسه دوستات و ماماناشون افتاد

 یه مشکل بزرگ هست که استرس منو بیشتر میکنه. بیمارستان بقیة الله سزارین انجام نمیده و توی سال 94 ظاهرا سخت گیری ها شدیدتر شده از طرف دولت. هر چقدر گفتم قبول نکردن حتی گفتن با گواهی هم قبول نیست. دفعه آخر بهم گفتن برو تا زمانی که دردت گرفت بیا و خودت رو واسه طبیعی آماده کن و اصلا به سزارین فکر نکن. اون روز وقتی رسیدم خونه خیلی گریه کردم. فهمیدم واقعا تنهام و همه درها به روم بسته است.

همه چی رو سپردم به خدا به همون خدایی که تو رو بهم داد بدون اینکه من بفهمم.

به همون خدایی که وقتی ازش یه دختر ناز خواستم بهم نه نگفت و خیلی زود تو رو گذاشت توی دلم تا میوه دلم بشی تا ثمره زندگیم بشی.

سنای قشنگم عاشقتم.

راستی دیروز آنوشا خانوم ناز نازی دخمل خاله شقایق و عمو علی به دنیا اومد.

عکسشو امروز یا فردا واست میذارم عشق مامان

دوستت دارم عزیزدلم.

قول بده قوی باشی همیشه و تو همه مراحل زندگیت